Welke uitdagingen en kansen wachten de eventsector in 2026?

In gesprek met Christine Merckx (Event Confederation)

De coronacrisis legde de kwetsbaarheid van de Belgische eventsector pijnlijk bloot. Tegelijkertijd fungeerde de pandemie, met de oprichting van koepelorganisatie Event Confederation, als een katalysator voor de broodnodige sectoreenheid die al langer werd bepleit. Christine Merckx, een van de spilfiguren achter de confederatie, sprak met RendEvenement over de ambitie om diverse actoren te verenigen tot één ‘big happy family’ en over de uitdagingen waarmee de sector als geheel wordt geconfronteerd.

Never waste a good crisis

Christine, kun je kort uitleggen wie of wat Event Confederation precies is en waarom de organisatie werd opgericht?

Christine Merckx: "Event Confederation is een koepelorganisatie voor de brede eventsector in België, ontstaan tijdens de coronacrisis, toen de overheid ons vroeg om ons te verenigen en één aanspreekpunt aan te duiden. 'Never waste a good crisis', zegt men wel eens (lacht). Tot eind 2024 waren enkel federaties lid van de confederatie, denk daarbij aan ACC Belgium en BESA. Al snel werd echter duidelijk dat de sector versnipperd was; niet elk type eventprofessional had een federatie. Daarom besloten we vanaf 1 januari 2025 ook individuele organisaties en freelancers toe te laten tot Event Confederation. Zo omvat ons ledenbestand vandaag federaties, freelancers en organisaties uit de profit-, non-profit- en publieke sector."

"Onze uiteindelijke droom is de volwaardige erkenning van de eventsector als beleidsdomein"

Was het geen titanenarbeid om al die verschillende belangengroepen te verenigen?

"Zoals ik eerder al vermeldde, heeft de coronacrisis daar goed aan gedaan. Plots beseften festivals, sportevenementen, suppliers en venues dat ze allemaal aan hetzelfde zeil trekken en grotendeels dezelfde noden hebben, terwijl voorheen iedereen vooral vanuit zijn eigen niche handelde en dacht.

Wij zijn er zelf ook van overtuigd dat, om de belangen van de sector echt te behartigen, iedereen die evenementen organiseert of eraan bijdraagt, moet worden meegenomen. Dat zijn niet alleen de commerciële spelers; veel Belgische festivals zijn vzw’s en tal van publieksevenementen worden door steden en gemeenten georganiseerd. Onze uiteindelijke droom is de volwaardige erkenning van de eventsector als beleidsdomein - hopelijk ooit met een minister van Evenementen, bij voorkeur op federaal niveau. Dat is een zeer ambitieuze doelstelling, maar het geeft ons wel richting."

Hoe hebben jullie al die diverse belangengroepen concreet in kaart gebracht?

"Dat is gebeurd op basis van uitgebreid onderzoek. In de profitsector blijkt dat nog geen vijfde van de spelers daadwerkelijk organisator is; de rest zijn toeleveranciers. Tegelijkertijd zijn er veel raakvlakken met horeca, cultuur, muziek en sport. Uiteindelijk komt het erop neer dat alles waar bezoekers voor samenkomen, als een evenement kan worden beschouwd. Uit studies blijkt bovendien dat 67% van de commerciële spelers in Vlaanderen zit, 21% in Wallonië en 12% in Brussel. Op die basis bouwen we verder."

De moeder van alle problemen

U sprak daarnet al over het huidige gebrek aan officiële erkenning van de evenementensector. Kunt u daar verder over uitweiden? 

"Het gebrek aan erkenning is de moeder van veel problemen. Het zorgt ervoor dat wij op beleidsniveau tussen de plooien vallen. Er bestaat bijvoorbeeld geen databank van onze sector en we zien dat eventprofessionals verspreid zitten over maar liefst 39 verschillende paritaire comités. Hierdoor is het ontzettend moeilijk om uniforme wetgeving of ondersteuning te krijgen.

Een pijnlijk recent voorbeeld zijn de plannen van de federale regering om het btw-tarief voor onder meer festivals, sportevenementen en andere vrijetijdsactiviteiten op te trekken van 6 naar 12%. Tegelijk wordt een uitzondering voorzien voor ‘culturele evenementen’, wat het ongelijke speelveld alleen maar vergroot. Dat legt opnieuw de vinger op de wonde. De scheidingslijn tussen ‘cultuur’, met een eigen minister, kabinet en administratie, en ‘evenementen’ is al jaren onduidelijk en werkt vaak marktverstorend. Met erkenning krijgen we eindelijk de kans om uit te groeien tot een volwaardig beleidsdomein. Dat kan leiden tot regelgeving die écht aansluit bij de realiteit van onze professionals, die nood hebben aan flexibiliteit én duidelijke spelregels, bijvoorbeeld rond geluidsnormen en vergunningen."

"Als we binnen twintig jaar nog evenementen willen organiseren, moeten we het tij keren"

Nog veel ander werk op de plank

En los van de beleidskwesties, met welke grote uitdagingen kampt de sector nog?

"De uitdagingen op het vlak van human capital zijn significant en zelfs existentieel. Tijdens en na de coronacrisis zagen we dat veel ervaren krachten de sector verlieten voor werk met stabielere arbeidsvoorwaarden, zoals het onderwijs. Tegelijkertijd daalde de instroom van jongeren, mede doordat de eventsector vaak wordt geassocieerd met onzekerheid, veel uren en een slechte work-life balance. Als we binnen twintig jaar nog evenementen willen organiseren, moeten we dit tij keren.

Daarnaast staat het ondernemersvertrouwen onder druk. Uit een recente bevraging blijkt dat een meerderheid van de professionals geen plannen heeft om te investeren of om het aantal werknemers uit te breiden. Dit remt de groei. De kans ligt erin om de sector te herdefiniëren en duidelijk te maken dat wij geëvolueerd zijn van 'een feestje' naar een hoogprofessionele industrie. Om in die missie te slagen, focussen wij bij Event Confederation op vijf pijlers: veiligheid, duurzaamheid, innovatie en technologie, internationalisering en human capital."

Wat doen jullie concreet met die pijlers?

"Wel, uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat 'veiligheid' voor 41% van de Belgische bezoekers prioriteit nummer één is. Omdat elk evenement een potentiële risicosituatie inhoudt, ligt de grootste uitdaging daar in het opstellen van een helder en transparant kader voor het vergunningsbeleid. Wat mag wél, welke vergunningen zijn er nodig, en waar verschillen de regels per stad of gemeente? Dat is een van de vele zaken waar wij mee bezig zijn.

Wat betreft duurzaamheid ligt de grootste uitdaging dan weer in de economische realiteit. Klanten verwachten steeds meer acties en richtlijnen om de ecologische voetafdruk in te perken, maar de implementatie van bijvoorbeeld herbruikbare bekers of duurzame logistiek is tijdrovend en kostbaar, terwijl de budgetten en ticketprijzen vaak beperkt blijven. Als kennis- en ondernemerscentrum brengen wij belanghebbenden samen om van elkaar te leren, want succes bereiken we alleen via een collectieve inspanning. Door best practices te delen en concrete gidsen, webinars en congressen aan te reiken, helpen we onze leden om kleine, maar impactvolle stappen te zetten op deze domeinen, zelfs in moeilijke economische tijden."

Take one for the team

Tot slot, met het oog op 2026, wat zijn de concrete ambities voor volgend jaar? En hebben jullie nog een laatste boodschap voor de sector?

"Voor 2026 ligt de focus op het maximaliseren van onze collectieve kracht. Onze boodschap? Take one for the team, word lid van een groter geheel. We moeten ons ledenbestand aanzienlijk uitbreiden – liefst zelfs verdrievoudigen. Want: hoe meer leden, hoe sterker onze stem klinkt richting de overheid.

De kans voor de toekomst ligt in proactiviteit en verbinding. Evenementen zijn immers onontbeerlijk voor het welzijn van de samenleving, voor sociale interactie en voor het tegengaan van vereenzaming. In dat opzicht hopen wij dat de media  in de toekomst niet enkel berichten over de negatieve kanten van evenementen - zoals overlast, drugs of ongelukken - maar ook de positieve aspecten meer in de kijker durven zetten. Onze sector heeft een aanzienlijke maatschappelijke en economische meerwaarde, die bovendien wetenschappelijk bewezen is. Door samen te werken, zorgen we ervoor dat de eventsector niet langer aan de marge opereert, maar de impact bereikt van andere volwaardige, erkende sectoren."